Ταβέρνες καινοτομούν στην κατάργηση του χύμα λαδόξυδου αλλα ...... με λάθος τρόπο!
Προσφέρουν επώνυμες αλλα …. ανοιγμένες φιάλες ελαιολάδου, αντίθετα απο το κρασί και το ..νερό!
Γράφει ο Νίκος Μιχελάκης*
Αρκετές Ταβέρνες τελευταία, με δική τους πρωτοβουλία άρχισαν να προσφέρουν ελαιόλαδο για νωπή χρήση σε σαλάτες, βραστά, ψητά, στα τραπέζια τους, όχι με τα γνωστά μπουκάλια του χύμα «λαδόξυδου», αλλά με επώνυμες φιάλες.
Η πρωτοβουλία αυτή που προφανώς οφείλεται στην πρόθεση των επιχειρήσεων να καινοτομήσουν και να «ανταποκριθούν» στην ρύθμιση που προτάθηκε απο τα Ελαιοπαραγωγικά Κράτη στην ΕΕ τελευταία, θεωρείται καταρχήν θετική.
Δυστυχώς όμως οι φιαλες αυτές σε αρκετές περιπτωσεις, ενώ φέρουν επώνυμες ετικέτες, δεν προσφέρονται σφραγισμενες όπως γινεται με το κρασια ακομα και με το νερό! Παρουσιαζουν ετσι προιόν με αμφισβητουμενη ταυτότητα και μειωμένη αξιοπιστια που απωθεί αντι να ελκει τους ενημερωμένους πελάτες, ενώ παραλληλα δυσφημεί και τις ετικέτες που το φερουν.
Πρεπει όμως να σημειωθεί ότι, η σχετικη ρύθμιση για υποχρεωτικη χρηση μη ξαναγεμιζόμενων επώνυμων συσκευασιων ελαιολάδου, αποσκοπούσε στην προσφορά στους καταναλωτές, ελαιολάδου γνωστής και εγγυημένης απο την εταιρεία της ετικέτας, ποιότητας και γνησιότητας.
Γιατι, είναι γνωστό ότι το ελαιόλαδο χυμα που προσφερεται με τα γνωστα «λαδομπούκαλα» στα τραπέζια, δεν εχει ουτε εγγυημένη ταυτότητα, ουτε βέβαια την υψηλή γευστικότητα του έξτρα παρθένου! Κι αυτό γιατι, ακομη και αν αρχικα είναι ποιοτικό, στην συνέχεια αλλοιώνεται πολύ γρήγορα απο το φώς, τον αέρα και την θεοκρασία που αποτελούν τους βασικούς παράγοντες οξείδωσης και γευστικής υποβάθμισης του ελαιολάδου. Έτσι, οι πελάτες που το δοκιμάζουν αισθάνονται δυσάρεστη απωθητική γεύση που δυσφημεί και το κατάστημα και ευρύτερα το Ελληνικό ελαιόλαδο! Ας το προσέξουν!
Η πρωτοβουλία αυτή που προφανώς οφείλεται στην πρόθεση των επιχειρήσεων να καινοτομήσουν και να «ανταποκριθούν» στην ρύθμιση που προτάθηκε απο τα Ελαιοπαραγωγικά Κράτη στην ΕΕ τελευταία, θεωρείται καταρχήν θετική. Δυστυχώς όμως οι φιαλες αυτές σε αρκετές περιπτωσεις, ενώ φέρουν επώνυμες ετικέτες, δεν προσφέρονται σφραγισμενες όπως γινεται με το κρασια ακομα και με το νερό! Παρουσιαζουν ετσι προιόν με αμφισβητουμενη ταυτότητα και μειωμένη αξιοπιστια που απωθεί αντι να ελκει τους ενημερωμένους πελάτες, ενώ παραλληλα δυσφημεί και τις ετικέτες που το φερουν.
Πρεπει όμως να σημειωθεί ότι, η σχετικη ρύθμιση για υποχρεωτικη χρηση μη ξαναγεμιζόμενων επώνυμων συσκευασιων ελαιολάδου, αποσκοπούσε στην προσφορά στους καταναλωτές, ελαιολάδου γνωστής και εγγυημένης απο την εταιρεία της ετικέτας, ποιότητας και γνησιότητας.
Γιατι, είναι γνωστό ότι το ελαιόλαδο χυμα που προσφερεται με τα γνωστα «λαδομπούκαλα» στα τραπέζια, δεν εχει ουτε εγγυημένη ταυτότητα, ουτε βέβαια την υψηλή γευστικότητα του έξτρα παρθένου! Κι αυτό γιατι, ακομη και αν αρχικα είναι ποιοτικό, στην συνέχεια αλλοιώνεται πολύ γρήγορα απο το φώς, τον αέρα και την θεοκρασία που αποτελούν τους βασικούς παράγοντες οξείδωσης και γευστικής υποβάθμισης του ελαιολάδου. Έτσι, οι πελάτες που το δοκιμάζουν αισθάνονται δυσάρεστη απωθητική γεύση που δυσφημεί και το κατάστημα και ευρύτερα το Ελληνικό ελαιόλαδο! Ας το προσέξουν!
*Ο Δρ. Νίκος Μιχελάκης, που είναι Επιστ. Σύμβουλος του ΣΕΔΗΚ και πρώην Δ/ντης του Ινστιτούτου Ελιάς Χανίων, διευκρινίζει ότι τα άρθρα του εκφράζουν προσωπικές του απόψεις και δεν απηχούν κατά ανάγκη τις απόψεις του ΣΕΔΗK . H αναδημοσίευση τους επιτρέπεται μόνο μετα απο άδεια του ιδιου. Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
