Η διάθεση του ελαιολάδου, ’ αλλά και’ θεματα των ελαιοτριβειων, οπως τα ’ δικαιώματα’  και η διαχείριση των υγρών αποβλήτων απασχόλησαν την έκτακτη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Ιδιωτικών Ελαιουργών Χανίων, που πραγματοποιήθηκε προσφατα στο ΕΒΕ Χανίων... Όπως υπογράμμισε σε δηλώσεις του στα Χανιώτικα Νέα ο Πρόεδρος του Συλλόγου κ. Μαρακάκης «θα πρέπει κάποια στιγμή να μπορούμε να διαπραγματευόμαστε την τιμή του λαδιού και το λάδι να πηγαίνει στον καταναλωτή από ένα φορέα. Δεν γίνεται το κάθε ελαιουργείο να δίνει και διαφορετική τιμή στο λάδι. Αποτέλεσμα είναι να υπάρχουν προβλήματα ανάμεσα σε εμάς και στους παραγωγούς». Συνεχίζοντας ο κ. Μαρακάκης τάχθηκε υπέρ της συνένωσης των ελαιουργείων, ή της δημιουργίας μεγάλων μονάδων, για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα".

Οι θεσεις αυτες που ’ βρίσκονται στην ιδια κατεύθυνση με’ τις θέσεις του ΣΕΔΗΚ στα αντίστοιχα θέματα, αποκτούν ιδιαίτερη σημασία μετα τις τελευταίες εξελίξεις στην Ισπανία όπου με συνένωση’  δυο ’ πολυ μεγάλων Συνεταιρικών και Ιδιωτικών’ επιχειρήσεων δημιουργήθηκε μια νεα επιχείρηση Μαμούθ που φιλοδοξεί να ηγεμονεύσει στην παγκόσμια αγορά ελαιολάδου και δεν μπορει κανεις παρα να ευχηθεί να αρχισουν να παιρνουν σάρκα και οστα.’ ’ 
Όσο αφορά τα εκθλιπτικά δικαιώματα των ελαιουργείων ο κ. Μαρακακης τόνισε ότι «το "δικαίωμα" που παίρνουν τα ελαιουργεία από την εξαγωγή του ελαιολάδου πρέπει να είναι ίδιο για κάθε περιοχή» και υπογράμμισε ότι «τα ελαιουργεία δεν μπορούν να κερδίσουμε ούτε από την υπεραξία του λαδιού αλλά ούτε και από τα υποπροϊόντα όπως η πυρήνα».

Σχετικά με τα απόβλητα των Ελαιουργείων ο κ. Μαρακακης φάνηκε προβληματισμένος για το καινούργιο νομοθετικό πλαίσιο που προωθεί το ΈΘΙΓΕ, για τα υγρά απόβλητα, τονίζοντας ότι «απαιτεί πολλά χρήματα, και είναι πολύ δύσκολο να το ακολουθήσουμε με δεδομένη την οικονομική κατάσταση που βρίσκονται σήμερα τα ελαιουργεία».

Στη συνέλευση βρέθηκε και ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εμποροβιοτεχνών Χανίων, Αντώνης Παπαδεράκης ο οποίος με δηλώσεις του στα Χανιώτικα Νέα πρότεινε ότι «Όσο αφορά το λάδι, το οποίο είναι ένα πολύ σημαντικό προϊόν, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί το θέμα της συνεργασίας μεταξύ των ελαιουργών. Αυτό που χρειάζεται πάνω απ’ όλα, είναι η διασφάλιση του κρητικού ελαιολάδου ενώ χρειάζονται δυναμικές παρεμβάσεις στα ζητήματα τυποποίησης και προώθησης του προϊόντος, σε συνεργασία με τους παραγωγούς και με το σύνολο της τοπικής οικονομικής και επιχειρηματικής κοινότητας. Για όλα αυτά όμως απαιτείται μια κοινή συνισταμένη ανάμεσα στις επιχειρήσεις των ελαιουργών αλλά και με τις επιχειρήσεις που τυποποιούν και εμπορεύονται το ελαιόλαδο. αποβλήτων.

Με τη συνεργασία επιστημονικών ιδρυμάτων θα μπορεί, πιστεύω, να βρεθεί η πιο κατάλληλη λύση για τα απόβλητα, η οποία και να διασφαλίζει την προστασία του περιβάλλοντος αλλά και να μην είναι δυσβάσταχτη για τις επιχειρήσεις των ελαιουργών. Οι επιχειρήσεις αν δράσουν αυτόνομα δεν θα έχουν την βιωσιμότητα σε όλα αυτά τα προβλήματα».