Εξακολουθεί να θυσιάζεται η Ελαιοκαλλιέργεια και να οδηγείται σε εγκατάλειψη
Γράφει ο Νικ. Μιχελάκης*
Αρκετές παρατηρήσεις και πολλά ερωτηματικά διατύπωσε η ΕΕ για το στρατηγικό σχέδιο που υπέβαλλε η Ελλάδα για την νέα ΚΑΠ, ζητώντας σχετικές εξηγήσεις και αλλαγές σε πολλά σημεία του.
Μεταξύ των παρατηρήσεων αυτών περιλαμβάνονται και ερωτήματα για τον μεγάλο αριθμό των συνδεδεμένων, την αναδιανεμητική και την περικοπήτων ενισχύσεων κάτω των 250€ από το 2023, τα οποία αφορούν ιδιαίτερα και την Ελαιοκαλλιέργεια.
Ωστόσο, όπως φαίνεται από την αναρτημένη στο διαδίκτυο απαντητική επιστολή του ΥπΑΑΤ ενώ φαίνεται ότι γίνεται αποδεκτός ο περιορισμός του αριθμού και τού ύψους των συνδεδεμένων, δεν απαντώνται, μάλλον προς το παρόν, τα ερωτήματα για την αναδιανεμητική και την περικοπή των μικρών ενισχύσεων.
Έτσι, δεν γίνεται αντιληπτό αν θα υπάρξει κάποια, έστω και μικρή, βελτίωση της δεινής θέσης στην οποία εχει θέσει την ελαιοκαλλιέργεια το αρχικό στρατηγικό σχέδιο.
Πάντως, σωστό θα ήταν, έστω και την τελευταία στιγμή, οι συντάκτες του στρατηγικού σχεδίου αλλά και η πολιτική ηγεσία να κατανοήσουν ότι δεν είναι ουτε επιστημονικά ούτε στρατηγικά σωστό να θυσιάζεται η ελαιοκαλλιέργεια υπέρ άλλων ατελέσφορων σκοπιμοτήτων.Κι αυτό γιατί η Ελαιοκαλλιεργεια που αποτελει την πρωτη καλλιεργεια που υποστηρήχθηκε με κοινοτικές ενισχύσεις για τον τεράστιο ιστορικό, πολιτιστικό και κοινωνικό ρόλο της εξακολουθεί να αποτελεί τον κυριότερο κλάδο αγροτικής παραγωγής απο πλευρας οικονομίας, εξαγωγών, αλλα και απασχολησης για την Ελλάδα.
Σημερα απασχολεί 233.000 γεωργικές εκμεταλλεύσεις, οι οποίες αποτελούν το 38,5%, δηλαδή την πλειοψηφία των γεωργικών εκμεταλλεύσεων της χώρας (βλ. Πιν.1)
Επομένως, δεν έχει καμμιά επιστημονική, ούτε πολιτική βάση, οι ελαιώνες, που απαιτούν τεράστιες δαπάνες και μόχθους γενεών για να δημιουργηθούν και αποτελουν αιωνόβιες καλλιέργειες, με το στρατηγικό σχέδιο που υποβλήθηκε, αντι να αποτελούν μια ειδική χωριστή αγρονομική περιφέρεια, στην πράξη να εξομοιώνεται με άλλες απλές φυτείες, ασκεπείς εκτάσεις και βοσκοτόπους και να ενισχύονται με 29€/στρ. αμεσες (Πιν.2) και ενδεχομενα 11€/στρ αναδιανεμητική (Πιν.3) όταν έχουν έκταση 10-40 στρ.!
Έτσι, εφοσον εξακολουθεί να ισχυει και ο "κοφτης" της πληρους περικοπής ενισχύσεων κατω από 250€/στρ., ελαιοκαλλιεργητές με εκτάσεις κάτωα πό 8 στρ.,οι οποίοι θα λαμβάνουν ενισχύσεις: 8στρ.Χ29€/στρ=232€ (επομενως μικροτερες των 250€), θα διαγράφονται τελείως από τις ενισχύσεις και οι δύσβατοι με υψηλό κόστος αλλα με υψηλη περιβαλλοντική αξία ελαιωνες, θα εγκαταλείπονται και θα γίνονται θύματα πυρκαγιών!
Αυτό σημαίνει ότι π.χ. στην Κρήτη, όπου η μέση έκταση ελαιώνων ανά εκμ/ση είναι μόλις 11 στρ., ένα ποσοστό περίπου 40% των ελαιοκαλλιεργητών θα τεθεί εκτός ενισχύσεων.
Έτσι, η ελαιοκαλλιέργεια, παρά την τεράστια ιστορική, κοινωνική και οικονομική σημασία της θα συνεχίσει να εγκαταλείπεται και να οδηγείται σε πλήρη κατάρρευση!
Οι προτάσεις του ΣΕΔΗΚ για την ελαιοκαλλιέργεια
Επομένως, γίνεται φανερό ότι οι προτασεις που υπεβαλε ο ΣΕΔΗΚ με υπομνήματα του, τα οποία δυστυχώς, ούτε λήφθηκαν υπόψη αλλά ούτε καν απαντήθηκαν,πρέπει έστω και την τελευταία ώρα, με μέριμνα των πολιτικών να εξεταστούν! Και αυτό, όχι γιατι πλησιάζουν εκλογές, αλλα γιατί οι καιροί που έρχονται φαίνεται να είναι χαλεποί!
Οι προτάσεις που με τα υπομνήματα του (αρ. 71/14-4-2021 και 133/16-12-2021) ο ΣΕΔΗΚ είχε ζητήσει, ειναι:
- Ένταξη της Ελαιοκαλλιέργειας σε χωριστή ειδική «κατηγορία» ή «αγρονομική περιφέρεια» επειδή λόγω της φύσης της δεν μπορεί και δεν πρέπει να συγκρίνεται και να εξισώνεται με ασκεπείς εκτάσεις και βοσκότοπους.
- Υποστήριξη των παραδοσιακών ελαιώνων που βρίσκονται σε δύσβατες επικλινείς περιοχές, οι όποιοι λόγω αυξημένου κόστους καλλιέργειας δεν είναι ανταγωνιστικοί και εγκαταλείπονται με συνέπεια να γίνονται θύματα πυρκαγιών με όλες τις περιβαλλοντικές και κοινωνικές συνέπειες.
- Αποκατάσταση των ελαιοπαραγωγών με ελαιώνες κάτω των 4 στρ. και ενισχύσεις κάτω από 250 ευρώ οι όποιοι αντεπιστημονικά εξαιρούνται με την ισχύουσα ΚΑΠ και υπαγωγή τους στο μέτρο των ενισχύσεων των 1.250 € ανά εκμετάλλευση που προτείνεται από θεσμούς της ΕΕ για μικρούς παραγωγούς.
==========
*Ο Νίκος Μιχελάκης, είναι Δρ. Γεωπόνος, πρώην Δ/ντής του Ινστιτούτου Ελιάς Χανίων και Επιστ. Σύμβουλος του ΣΕΔΗΚ. Τα άρθρα του εκφράζουν προσωπικές απόψεις και δεν απηχούν κατά ανάγκη τις απόψεις του ΣΕΔΗΚ. Μπορούν να αναδημοσιευτούν μόνο μετά άδεια του (Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.)
