Συνιστώμενα μέτρα για περιορισμό των ζημιων 

       

Γράφει: Ο Νίκος Μιχελάκης*

 Η πρόσφορά των παρατεταμένων φετινών καυσώνων στην προστασία της ελαιοπαραγωγής από τον Δάκο, είχε δυστυχώς ένα πολύ υψηλό τίμημα. Πληρώθηκε με σίγουρη μείωση της ποσότητας και υποβάθμιση της ποιότητας της ερχόμενης ελαιοπαραγωγής.

Ο ελαιόκαρπος σε πολλούς ελαιώνες συρρικνώθηκε (ζάρωσε) αρκετά  σε βαθμό που δύσκολα θα επανέλθει και θα μπορέσει να σχηματίσει ελαιόλαδο. Κατά συνέπεια κάποια μείωση της παραγωγής αλλα και οργανοληπτική υποβάθμιση της ποιότητας θα πρεπει να ειναι πολυ πιθανή.

Πληρώθηκε όμως και με δραματική καταπόνηση αρκετών ελαιώνων οι οποίοι σε μερικές περιπτώσεις εμφάνισαν έντονα συμπτώματα ξηρασίας με κιτρινοκάστανο χρωματισμό των φύλλων ωσάν να δέχτηκαν την επίδραση φωτιάς.   

Αντίθετα σε ελαιώνες αρδευόμενους, σωστά κλαδεμένους και καλλιεργημένους η κατάσταση είναι καλύτερη καί οι επιπτώσεις μικρότερες.

 

Κλάδεμα και καταστροφή των ζιζανίων

   Βεβαια, άμεση πληρη θεραπεία της κατάστασης αυτής σε ξηρικους ελαιωνες  δεν υπαρχει. Η χρηση αντιδιαπνευστικων ουσιων εκτος απο το κοστος της  δεν εχει διευκρινιστεί  πειραματικα το τελικο όφελός της στην ποσοτητα αλλα και ποιοτητα. 

    Σιγουρη βελτιωση μπορουν να προσφερουν  μονο  καποιες φθινοπωρινές βροχοπτώσεις εφόσον ελθουν σχετικα πρωιμα. 

    Επομένως κάτω από συνθήκες ξηρασίας και καυσώνων που αποδιδονται στην λεγόμενη "κλιματική κρίση",  οι οποίες  δεν μπορούν να αποκλειστούν και στο μέλλον, η μονη ουσιαστικη θεραπεια που  προσφερεται  ειναι  ο δραστικος περιορισμος των πασης φυσεως υδατικων απωλειων απο τα ιδια τα δεντρα και απο τα ζιζανια του φυονται γυρω απο αυτα.

  Και οσο αφορα τις απωλειες απο τα δεντρα  η μονη λυση  ειναι η αμεση αφαιρεση παραφυάδων και λαιμάργων  και ο περιορισμος  του φυλλωματος (κωμης)  και με κλαδεμα που θα πρέπει να ειναι τοσο αυτηρό ωστε  οι φυσικες απωλειες απο  το δεντρο  να καλυπτονται απο  την υδατοχωρητικοτητα του εδάφους.    Αυτο ηδη γινεται σε καποιους ελαιωνες  και η εμφανιση των δέντρων τους δειχνει  σαφως βελτιωμενη.  

Παραλληλα τα ζιζάνια γυρω απο τα δέντρα θα πρέπει να  ελέγχονται έγκαιρα καθε χρόνο, ωστε μετα τον Μάρτιο, οπότε η   υγρασία του εδάφους αποκτά κρίσιμη σημασία για την άνθηση – καρπόδεση, να εχουν εξουδετερωθεί  απολυτα. Και η καταστροφή τους συνισταται να γινεται μηχανικά με φρέζα η ακόμη καλύτερα με χορτοκοπτικα μηχανήματα .  Και αν μετα   βροχές  υπάρξει αναβλάστηση, τότε πρέπει να επανέλθουμε.

Τα ζιζανιοκτόνα πρέπει να αποφεύγονται και μόνο σε περιπτώσεις δύσβατων εδαφών όπου η μηχανική καταστροφή των ζιζανίων είναι αδύνατη μπορεί να εφαρμόζονται με προσοχή και κατάλληλα ζιζανιοκτόνα.

    

 =================================

 *Ο Νίκος Μιχελάκης, είναι Δρ. Γεωπόνος, πρώην Δ/ντής του Ινστιτούτου Ελιάς Χανίων και Επιστ. Σύμβουλος του ΣΕΔΗΚ. Τα άρθρα του εκφράζουν προσωπικές απόψεις και δεν απηχούν κατά ανάγκη τις απόψεις του ΣΕΔΗΚ. Μπορούν να αναδημοσιευτούν μερικα η ολικα μόνο μετά από άδεια του (Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.) και  τηρηση των Πνευματικών δικαιωμάτων της ιστοσελιδας