Η ελαιοκαλλιέργεια να αποτελέσει χωριστή ενότητα
Γράφει ο Ν.Μιχελάκης*
Οπωσδήποτε τα μέχρι σημερα μηνύματα δεν επιτρέπουν κάποια αισιοδοξία σχετικά με το μέλλον της ελαιοκαλλιέργειας στα πλαίσια της νέας ΚΑΠ.
Ωστόσο, η διαπίστωση αυτή, δεν πρεπει να οδηγήσει σε μοιρολατρική απάθεια. Αντίθετα, πρεπει να συνεγείρει τους παράγοντες και τους φορεις του κλάδου και τους αρμόδιους της πολιτείας, ώστε να ανασύρουν και αναδείξουν τους λόγους και τα επιχειρήματα που επιβάλουν όχι μόνο την ανάγκη αλλά και το συμφέρον για την αναβίωση και τον εκσυγχρονισμό της Ελαιοκαλλιέργειας.
Στην συνέχεια παραθέτουμε κάποιες θέσεις που εκτιμούμε πως εκφράζουν πολλούς, ελπίζοντας ότι μπορεί να αποτελέσουν κάποια αρχή για την διαμόρφωση προτάσεων.
- Τα ελαιοδεντρα, αποτελουν μια μακροχρόνια επένδυση, που η αξία της είναι, πολλαπλάσια απο την άξια του εδάφους που βρίσκονται. Επομένως δεν μπορούν να εξισώνονται με το έδαφος.
- Οι ελαιώνες αποτελουν το μοναδικό αειθαλές φυσικό δάσος πολλών Μεσογειακών περιοχών που συμβάλλει αποφασιστικά στην προστασία του φυσικού περιβαλλοντος και την αποτροπή της κλιματικής αλλαγής. Στην Κρητη καλύπτουν το ¼ της εδαφικής επιφάνειας του νησιού - Οι ελαιώνες αποτελουν σημαντική πηγή απασχόλησης στις μεσογειακές χώρες συμβάλλοντας αποφασιστικά στην συγκράτηση του πληθυσμού στην ύπαιθρο αλλά και στην συγκράτηση των μεταναστευτικών ροών.
- Η ελια και το ελαιόλαδο εχουν μοναδική ιστορική και πολιτιστική διαδρομή που επιτρέπει την ανάδειξη και διεθνή εμπορική επιβολή τους, αν η ΕΕ αποτρέψει τον σφετερισμό των ιδιοτήτων τους απο αλλά προϊόντα και παραπροϊόντα
-Η γνωστή απο την αρχαιότητα υγιεινή αξία του ελαιολαδου, που επιβεβαιώνεται συνεχώς με νεώτερες έρευνες, επιτρέπει την συνεχή ζήτησή του παγκοσμίως, ενώ συγχρόνως συμβάλλει στην υγεία των πληθυσμών που το καταναλώνουν.
-Οι ελαιώνες των επικλινών ζωνών, εχουν υψηλότερη περιβαλλοντική και κλιματική άξια και πρεπει να τύχουν ιδιαίτερης προστασίας, με καθιέρωση συνδεδεμένων ενισχύσεων και αλλά μέτρα.
Συμπέρασμα –πρόταση
Οι ελαιώνες πρεπει να αποτελέσουν αυτόνομη ενότητα αν συνεχίσει να υπαρχει το μοντέλο της διαίρεσης των καλλιεργειών κατά «περιφέρειες»
*Ο Νίκος Μιχελάκης ειναι Δρ. Γεωπόνος, πρώην Δ/ντης του Ινστιτούτου Ελιάς Χανίων και Επιστ. Σύμβουλος του ΣΕΔΗΚ. Τα κείμενα των άρθρων του εκφράζουν προσωπικές του απόψεις και δεν απηχούν κατά ανάγκη τις απόψεις του ΣΕΔΗΚ. Μπορούν να αναδημοσιευτούν μονό μετά απο άδεια του ίδιου. (Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.)
