Στον απο μηχανής θεό οι ελπίδες των παραγωγών για ανάκαμψη των τιμών !
Σοβαρές οι ευθύνες παραγόντων, φορέων και πολιτείας

 

Γράφει ο Ν.Μιχελάκης*
Η συνεχιζόμενη καταβαράθρωση των τιμών ελαιολάδου κάτω του κόστους παραγωγής στην Ελλάδα, φαίνεται να συνεχίζεται και το χειρότερο να γίνεται αποδεκτή πια μοιρολατρικά, απο μεγάλη μερίδα παραγωγών.

Παράλληλα όμως η πρωτοφανής αυτή πτώση τιμών που δείχνει να μονιμοποιείται (Σχ.1) δεν φαίνεται να ανησυχεί και τόσο ούτε τον τομέα της εμπορίας (μεσίτες, μεσιτεύοντας και εμπόρους) μεγάλο μέρος των οποίων φαίνεται να «ψιλοβολεύεται» απο την κατάσταση και να «στρουθοκαμηλίζει» αποδίδοντας τα πάντα στην μεγαλη παραγωγή της Ισπανίας!

Όμως, απο ανάλογη αταραξία φαίνεται να διακατέχονται και οι μεγάλες οργανώσεις του τομέα απο τις Συνεταιρικές και Συνδικαλιστικές έως την Διεπαγγελματική ελαιολάδου. Οι μεγάλες Συν/κές, που απο την αρχή φάνηκε να ενδιαφέρονται κυρίως για την διαχείριση των επιδοτήσεων, δεν έδειξαν μέχρι τώρα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον ρόλο των Συν/σμών στην αγορά ελαιολάδου. Παράλληλα, η Διεπαγγελματική ελαιολάδου, παραβλέποντας το τι κάνει η αντίστοιχή της στην Ισπανία, δείχνει να αποδέχεται ως αναπόφευκτη την μελλοντική συρρίκνωση της ελαιοκομίας και να αρκείται στην προβολή του αιτήματος για κατάργηση της απευθείας πώλησης ελαιολάδου απο παραγωγούς! Οι επί χρόνια καθηλωμένες κάτω του 10% εξαγωγές τυποποιημένου, αλλά και η ανεπαρκής εφαρμογή της διάταξης για χρήση επώνυμου ελαιολάδου στην εστίαση, δεν φαίνεται να βρίσκονται στις προτεραιότητες της.

Σαν συνέπεια όλων αυτών οι παραγωγοί εναποθέτουν πλέον τιςελπίδες τους στον απο μηχανής θεό, ενώ οι εμπορευόμενοι το χύμα, αρκούνται σε μια «διαχείριση κίνδυνου» χρησιμοποιώντας το πλεονέκτημα που απέκτησαν, χάρη στην ανοχή της πολιτείας να ορίζουν αυτοί μονομερώς με το λεγόμενο «κόψιμο» τις τιμές του προϊόντος των παραγωγών που εγκλωβίζεται για φύλαξη στις αποθήκες τους!

Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν, αμήχανοι ή και αδιάφοροι δείχνουν και οι παράγοντες της πολιτείας, παραβλέποντας την ευθύνη τους για την αναρχία της αγοράς στην διάθεση του χύμα. Και όμως ο έλεγχος αυτός θα μπορούσε να αποκαταστήσει τους κανόνες προσφοράς –ζήτησης και να συμβάλλει στην άνοδο των τιμών, ενω συγχρόνως θα συντελούσε και σε περιορισμό της μεγάλης φημολογούμενης φοροδιαφυγής.

 

*Ο  Νίκος Μιχελάκης ειναι Δρ. Γεωπόνος, πρώην Δ/ντης του Ινστιτούτου Ελιάς Χανίων και Επιστ. Σύμβουλος του ΣΕΔΗΚ. Τα κείμενα των άρθρων του εκφράζουν προσωπικές του απόψεις και δεν απηχούν κατά ανάγκη τις απόψεις του ΣΕΔΗΚ. Μπορούν να αναδημοσιευτούν μονό μετά απο άδεια του ίδιου. (Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.)