Εικασίες για αθέμιτες εμπορικές πρακτικές και προβληματισμοί με την αποθήκευση στα ελαιοτριβεία.

 

Γράφει ο Ν.Μιχελάκης*
Μεγαλη απραξία φαίνεται να επικρατεί τις τελευταίες βδομάδες στην αγορά ελαιολάδου της χώρας και ιδιαίτερα της Κρήτης. Οι αγοραπωλησίες πρακτικά έχουν παγώσει αφού πάνω απο τις μισές επιχειρήσεις που δίδουν τιμές στο Δελτίο του ΣΕΔΗΚ δηλώνουν ότι δεν αγοράζουν ενώ και οι υπόλοιπες προσφέρουν τιμές 2,50-2,70 €/Κ για οξύτητα 0,3ο, που σημαίνει ότι για λάδια με μεγαλύτερες οξύτητες 0,5-0,8 βαθμούς είναι ακόμα χαμηλότερες και επομένως απαγορευτικές για αγοραπωλησίες.

Οι μεγαλύτερες τιμές για έξτρα παρθένο με 0,3ο οξύτητα, τόσο στην Κρήτη, όσο και στην Πελοπόννησο και στην Λέσβο. φθάνουν μέχρι 2,70€ κιλο (Πιν.1), την στιγμή που οι τιμές για τα καλά έξτρα παρθένα στην Ιταλία φθάνουν μέχρι 6,15€ και στην Ισπανία μέχρι 3,20€/κιλο. Έτσι, στην Ελλάδα αυτοί που επιχειρούν να «κόψουν λάδια» είναι μόνο όσοι έχουν απόλυτες οικογενειακές η άλλες ανάγκες. Και αυτοί όμως μόλις μαθαίνουν τις τιμές που προσφέρονται, εμβρόντητοι αποχωρούν και αναζητούν το Δελτίο τιμών του ΣΕΔΗΚ για να διαπιστώσουν πως έχουν οι τιμές άλλων αγοραστών.

. Και βεβαια οι προβληματισμοί δεν αφορούν μόνο τους παραγωγούς αλλα σε μεγάλο βαθμό και τα ελαιουργεία και γενικότερα τους εμπόρους χύμα, οι όποιοι τους προηγούμενους μήνες αγόραζαν και αποθήκευαν ελαιόλαδο ελπίζοντας ότι θα κερδίσουν πουλώντας ακριβότερα. Οι εξελίξεις αυτές, όπως είναι φυσικό, έχουν προκαλέσει διάφορες εικασίες για παράνομες εισαγωγές απο τρίτες χώρες στην Ε.Ε. για εισαγωγές ελαιολάδου απο Ισπανία στην Ελλάδα, αλλα και για έξαρση παράτυπων αναμείξεων και νοθειών.

Προβληματισμοί με την αποθήκευση στα Ελαιοτριβεία
Πέραν όμως απο τα διεθνή προβλήματα, φαίνεται ότι ειδικά στην χώρα μας, το σύστημα της αποθήκευσης του ελαιολάδου στα Ελαιουργεία, φαίνεται ότι ήδη παρουσιάζει προβλήματα τα οποία πρέπει να εξεταστούν.

Στον ΣΕΔΗΚ φθάνουν αρκετά αιτήματα για τιμές προηγούμενων περιόδων προκειμένου να χρησιμοποιηθούν σε δικαστικές διενέξεις, τα οποια βέβαια ο ΣΕΔΗΚ δεν μπορεί να ικανοποιήσει. Όμως αρκετοί είναι και οι παραγωγοί που παραπονούνται ότι οι τιμές «κοψίματος» όπως καθορίζονται μονομερώς απο τα ελαιουργεία, στην πράξη οδηγούν σε εγκλωβισμό και πλήρη χειραγώγηση του προϊόντος τους.

Αυτά βέβαια δείχνουν ότι, το όλο σύστημα αρχίζει να χωλαίνει και η καλή πίστη πρέπει να συνοδευτεί απο κάποιες γραπτές συμφωνίες οι οποιες μπορεί να καθορίζουν και ενοίκιο αποθηκευσης, αλλά και όρους κοψίματος και ασφάλειας του προϊόντος. Αυτά όμως ας τα εξετάσουν οι αρμόδιοι πριν υπάρξουν σοβαρότερα προβλήματα.

 

*Ο  Νίκος Μιχελάκης ειναι Δρ. Γεωπόνος, πρώην Δ/ντης του Ινστιτούτου Ελιάς Χανίων και Επιστ. Σύμβουλος του ΣΕΔΗΚ. Τα κείμενα των άρθρων του εκφράζουν προσωπικές του απόψεις και δεν απηχούν κατά ανάγκη τις απόψεις του ΣΕΔΗΚ. Μπορούν να αναδημοσιευτούν μονό μετά απο άδεια του ίδιου. (Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.)