Θετικά και αρνητικά σημεία για τις Ελληνικές εξαγωγές

Αρκετά ειναι τα θετικά αλά και αρνητικά σημεία που παρουσιάζει η "αναδυόμενη" Αγορά ελαιολάδου της Ινδίας για τις Ελληνικές εξαγωγές, όπως προκύπτει από την αρκετά τεκμηριωμένη έκθεση της ΟΕΥ της Ελληνικής Πρεσβείας στο Νέο Δελχί.

 

ΘΕΤΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ

Σύμφωνα με την έκθεση αυτή τα κυριότερα θετικά σημεία ειναι:

 Το μέγεθος της αγοράς, το ο ποίο, με τη συνεχή ανάπτυξη της μεσοαστικής τάξης, αναμένεται να αυξηθεί ακόμα περισσότερο, όπως προκύπτει και από τους πίνακες του πρώτου κεφαλαίου.

 Η σοβαρή πιθανότητα να βελτιωθεί η ενωμέρωση των εισαγωγέων και καταναλωτών σχετικά με τις διαφορές στην π οιότητα των διαφόρων τύπων ελαιολάδου, η οποία είναι συνήθως ανάλογη με την οικονομική ανάπτυξη μιας χώρας.

 Η μεγαλύτερη εξοικίωση των ινδών με την Ελλάδα, σε σύγκριση με την προηγούμενη δεκαετία, λόγω αύξησης των ινδών τουριστών προς τη χώρα μας, που έχει ως αποτέλεσμα την γνωριμία τους με την ελληνική κουζίνα.

 Η μεγάλη απόσταση της Ινδίας από την Ευρώπη , που έχει ως αποτέλεσμα να φθάνει εξασθενημένη η δυσμενής εικόνα για την Ελλάδα, η οποία δημιουργείται λόγω της οικονομικής κρίσης από τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ.

 Η εισαγωγή τελευταίως στην Ινδία και άλλων προϊόντων διατροφής από την Ελλάδα (φέτα, φύλλο, έτοιμες πίττες, καταϊφι κλπ). Με τη συνέχιση της τάσης είναι σίγουρη και η διεύρυνση της γκάμας των εισαγόμενων από την Ελλάδα προϊόντων διατροφής

 

ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ

Τα αρνητικά σημεία της Αγοράς της Ινδίας για τις Ελληνικές εξαγωγές είναι:

 Η εν πολλοίς άγνοια του προϊόντος και των διαφορών μεταξύ των ποικιλιών του, τόσο από το κοινό, όσο - δυστυχώς - και από τους εισαγωγείς.

 Η επιμονή τόσο των εισαγωγέων όσο κα ι των καταναλωτών να απαιτούν πάντα όσο το δυνατόν χαμηλό τερες τιμές.

 Η εκμετάλλευση των δύο ανωτέρω αρνητικών στοιχείων από τους ιταλούς και ι σπανούς εξαγωγείς, που, στηριζόμενοι στην άγνοια των ινδών καταναλωτών, διαθέτουν κατώτερης ποιότητας προϊόντα, που δεν μπορεί να βρουν θέση στα ράφια των καλών και ενημε ρωμένων καταστημάτων τροφίμων της Ευρώπης.

 Η από εικοσαετίας παρουσία στην ινδική αγορά ιταλικού και ισπανικού ελαιολάδου καθιστά δυσχερέστερη την εκ των υστέρων προώθηση ελαιολάδου άλλης προέ λευσης, και μάλιστα ακριβότερου, όπως το ελληνικό.

 Το μικρό μέγ εθος των ελληνικών εξαγωγικών εταιρειών, που εξασφαλίζει μεν ποιότητα, αλλά εμποδίζει τα περιθώρια ελιγμών στο σκέλος των τιμών, για την αρχική είσοδο στην ινδική αγορά.

 Η έλλειψη brand name της Ελλάδας ως χώρας στην Ινδία.

 Η μη ύπαρξη αξιόλογων ελληνικών εστιατορίων στην Ινδία (με εξαίρεση το πασίγνωστο “ Thalassa ” στο τουριστικό κρατίδιο Goa , που συνιστάται από όλους τους τουριστικούς οδηγούς).

 Το γεγονός, ότι στα νοικοκυριά της μεσαίας και ανώτερης εισοδηματικής τάξης , η προετοιμασία των οικογενειακών γευ μάτων γίνεται από υπηρέτες, που στο σύνολό τους προέρχονται από τα κατώτατα κοινωνικά και οικονομικά στρώματα της ινδικής κοινωνίας, οι οποίοι ούτε μπορούν ούτε επιθυμούν να αλλάξουν τα παραδοσιακά υλικά, συμπεριλαμβανομένων των βρώσιμων ελαίων.

 Η επιμονή των ελλήνων εξαγωγέων για εξαγωγή της κορυφαίας ποιόττηας ελαιολάδου (παρθένο έξτρα), αντί κατωτέρων ποιοτήτων ή κραμάτων (παρθένο έξτρα με κατώτερης κατηγορίας ελαιόλαδα), παρά τις προτιμήσεις της αγοράς.

 

Ολόκληρη η έκθεση έχει ως εξής.