Ανάγκη θεσμοθέτησης επώνυμων συσκευασιών και υποχρεωτική αναγραφή στους καταλόγους
Η προώθηση του ελαιολάδου μέσα απο τις επιχειρήσεις εστίασης, Ταβέρνες, Εστιατορια και Ξενοδοχεία, του νησιού θα πρέπει να αποτελέσει βασικό στόχο του ΣΕΔΗΚ αλλά και όλων των φορέων (Περιφέρειας, Επιμελητηρίων κ.α.) που μπορούν να συμβάλλουν προς την κατεύθυνση αυτή.
Αυτό πρόεκυψε απο την συζήτηση του θέματος στην τελευταία συνεδρίαση του ΔΣ του ΣΕΔΗΚ κατά την οποία αποφασίστηκε όπως ο ΣΕΔΗΚ επανέλθει με νέο υπόμνημα του στο ΥπΑΑΤ προκειμένου να θεσμοθετήσει την υποχρεωτική χρήση επώνυμων μη ξαναγεμιζόμενων συσκευασιών στις επιχειρήσεις εστίασης της χώρας.
Το μέτρο αυτό που ήδη εφαρμόζεται στην Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία και Κύπρο αλλά στην Ελλάδα τώρα και τρία χρόνια, στην Ελλάδα φαίνεται ότι θεωρείται επουσιώδες αφού παρά τα επανειλημμένα υπομνήματα του ΣΕΔΗΚ και άλλων φορέων εξακολουθεί να μένει σε εκκρεμότητα.
Όμως, όπως έχει υπογραμμιστεί, το νωπό ελαιόλαδο στα γνωστά διαφανή μπουκάλια του λαδόξυδου εκτός της ανωνυμίας του, η οποία δεν εξασφαλίζει καμία υπευθυνότητα ούτε για την γνησιότητα (μη νόθευση), ούτε την ταυτότητα, ούτε την υγιεινή ασφάλεια του περιεχόμενου, σίγουρα δεν ενθουσιάζουν ούτε τους ξένους ούτε τους ντόπιους πελάτες τους.
Πάντως, είναι ευχάριστο ότι μερικές Ταβέρνες στην Κρήτη, άρχισαν απο μόνες τους να προσφέρουν νωπό ελαιόλαδο σε επώνυμες συσκευασίες. Όμως αυτό δεν είναι αρκετό. Οι συσκευασίες δεν αρκεί να είναι επώνυμες, πρεπει να φέρουν και πώμα που δεν επιτρέπει το ξαναγέμισμα τους η να είναι μικρές ώστε να επαρκούν μονό για μια χρήση. Διαφορετικά η χρήση τους μπορεί να αποβεί σε βάρος των καταστημάτων αλλά και των επιχειρήσεων που φέρονται στις ετικέτες τους.
Ανάγκη εφαρμογής της διάταξης για υποχρεωτική αναγραφή στους καταλόγους
Όπως αναφέρθηκε στην συνεδρίαση του ΔΣ του ΣΕΔΗΚ, η υποχρεωτική αναγραφή στους καταλόγους εστίασης του είδους των λαδιών που χρησιμοποιούνται, η οποία μετά απο υπομνήματα του ΣΕΔΗΚ καθιερώθηκε με αγορανομική διάταξη, στην πράξη παραμένει ανεφάρμοστη. Ελάχιστες είναι οι επιχειρήσεις οι οποίες προσαρμόστηκαν αλλά και σχετικοί έλεγχοι δεν φαίνεται ότι δεν γίνονται.
Πάντως, πρεπει να γίνει κατανοητό, ότι η γενίκευση της χρήσης ελαιολάδου στην εστίαση στην Κρήτη, δεν θα ωφελήσει μόνο τους ελαιοπαραγωγούς όπως ίσως πολλοί νομίζουν, αλλά πολύ περισσότερο τις ίδιες τις τουριστικές επιχειρήσεις και τον Τουρισμό του νησιού γενικότερα.
Αυτό μπορεί να γίνει αντιληπτό, απο ένα χονδρικό υπολογισμό της ποσότητας ελαιολάδου που θα μπορούσε να καταναλωθεί απο τους Τουρίστες που έρχονται στην Κρήτη (περίπου 10 εκατ./έτος) έστω και αν αυτοί μπορούσαν να καταναλώνουν τόσο ελαιόλαδο όσο καταναλώνουν και οι κάτοικοι της Κρήτης που είναι 25 κιλά/έτος η 60-70 γρ./ημέρα. Με δεδομένο ότι οι Τουρίστες συνήθως παραμένουν περίπου μια εβδομάδα καθένας στην Κρήτη, εκτιμάται σε περίπου 500 τόνους ελαιολάδου το πολύ ανά έτος! Η ποσότητα όμως αυτή αντιστοιχεί μόλις στο 0,5% της παραγωγής της Κρήτης η οποία κατά μέσο όρο ανέρχεται σε 100.000 τόνους ανά έτος.
Επομένως η ωφέλεια για τους ελαιοπαραγωγούς της Κρήτης θα είναι μηδαμινή, ενώ θα είναι οπωσδήποτε πολλαπλάσια για τις επιχειρήσεις εστίασης οι οποίες μπορούν να εξασφαλίσουν περισσότερους και ποιοτικότερους τουρίστες αν αυτοί πειστούν ότι η διατροφή τους στο νησί θα γίνεται αποκλειστικά με ελαιόλαδο, όπως έχει προκύψει απο σχετική έρευνα του ΣΕΔΗΚ.
