Οι προβλέψεις και οι συστάσεις δεν είναι πάντοτε άδολες

 

Γράφει ο Ν. Μιχελάκης*
Ενώ απομένουν μόλις 3,5 μήνες για την έναρξη της συγκομιδής της νέας σοδειάς η αγωνία για τις τιμές παραγωγού φαίνεται να εντείνεται και στην πλευρά των παραγωγικού αλλά και στην πλευρά του εμπορικού κόσμου.

Οι μεν παραγωγοί, όσοι έχουν κρατήσει απούλητο ελαιόλαδο ενδιαφέρονται για το εάν, πόσο και πότε θα ανέβουν οι τιμές, ενώ οι έμποροι (αντιπρόσωποι, διακινητές και τυποποιητές) για το αντίθετο. Και βέβαια παρά το ότι όλοι γνωρίζουν ότι τα ερωτήματα αυτά μάλλον δεν μπορούν να απαντηθούν με ασφάλεια από κανένα, υπάρχουν κάποιοι που κάνουν προβλέψεις η και συστάσεις στους παραγωγούς να πουλήσουν η να κρατήσουν το λάδι τους.

Ωστόσο οι συστάσεις αυτές από μόνες τους δείχνουν ότι τελικά υπηρετούν τις επιθυμίες η σκοπιμότητες της μιας η της άλλης πλευράς.

Στα πλαίσια αυτά, εμείς όπως πάντα, δεν θα μπούμε στον πειρασμό να κάνουμε προβλέψεις για τις τιμές και πολύ περισσότερο συστάσεις προς τους παραγωγούς να πουλήσουν η όχι το λάδι τους. Η ευθύνη αυτή ανήκει στους ίδιους. Αυτοί θα λάβουν υπόψη από την μια πλευρά τις ανάγκες η τις επιθυμίες τους να ρισκάρουν και από την άλλη την κατάσταση της αγοράς και θα αποφασίσουν. Ωστόσο οι ανάγκες και επιθυμίες είναι θέματα προσωπικά που αφορούν τον καθένα ατομικά. Και σε αυτά κανείς τρίτος δεν μπορεί και δεν πρεπει να παρεμβαίνει. Η σωστή όμως πληροφόρηση είναι ένα άλλο ζητούμενο που καθένας πρεπει να το αναζητήσει όπου και όπως μπορεί κρίνοντας πάντοτε την αξιοπιστία των πηγών της ενημέρωσης του.

Επομένως η αξιοπιστία των πηγών και η τεκμηρίωση των στοιχείων πρεπει να αποτελούν την βασική προϋπόθεση για την εξαγωγή συμπερασμάτων και προπαντός για την λήψη αποφάσεων. Στα πλαίσια αυτά η κατάσταση της αγοράς (παραγωγή, κατανάλωση, αποθέματα, εισαγωγές και εξαγωγές) θα πρεπει να εκτιμάται και σε διεθνές και σε εθνικό αλλά και σε τοπικό επίπεδο γιατί κάθε ένα από αυτά έχει τον δικό του ρόλο στην τελική διαμόρφωση των τιμών.

Έτσι για παράδειγμα μια αυξημένη παγκοσμίως παραγωγή η οποια υποτίθεται ότι διαμορφώνει μια ανάλογα μεγάλη προσφορά γενικά λειτουργεί υπέρ της πτώσης των τιμών. Ωστόσο η πτώση αυτή φυσιολογικά είναι μεγαλύτερη στα κράτη η στις περιοχές που η αύξηση της παράγωγης είναι μεγαλύτερη. Έτσι π.χ. αν η Ισπανία έχει πολύ μεγάλη παραγωγή, οι τιμές θα πέσουν περισσότερη εκεί από σε μια άλλη χωρά η περιοχή, όπου η παράγωγη είναι μικρή.

 

*Ο  Νίκος Μιχελάκης ειναι Δρ. Γεωπόνος, πρώην Δ/ντης του Ινστιτούτου Ελιάς Χανίων και Επιστ. Σύμβουλος του ΣΕΔΗΚ. Τα κείμενα των άρθρων του εκφράζουν προσωπικές του απόψεις και δεν απηχούν κατά ανάγκη τις απόψεις του ΣΕΔΗΚ. Μπορούν να αναδημοσιευτούν μονό μετά απο άδεια του ίδιου. (Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.)