Διαγωνισμούς ορθών πρακτικών διάθεσης οργανώνει ο ΣΕΔΗΚ

Συνέντευξη με τον κ. Μαρινάκη, Πρόεδρο του ΣΕΔΗΚ  και Δήμαρχο Ρεθυμνου

 

ΡΕΘΕΜΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ, 25/08/2015

Από 3,5 ευρώ μέχρι και στα 4,08 ευρώ το λίτρο στον Συνεταιρισμό Ζάκρου Σητείας, κυμαινονται  αυτή την περίοδο  οι τιμές του  Κρητικού ελαιόλαδου  σαν αποτέλεσμα  της συγκυριακά  μειωμένης παραγωγής  ελαιολάδου στις κύριες  ελαιοπαραγωγικές χώρες της ΕΕ  το 2014-2015.

  Στην ευνοϊκή αυτή  για την Ελλάδα συγκυρία και συγχρονως δυσμενή για Ιταλία και Ισπανία απο πλευρας ελαιοπαραγωγής, αποδίδει τις υψηλές τιμές διάθεσης και του κρητικού ελαιολάδου, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ελαιοκομικών Δήμων Κρήτης και δήμαρχος του Μητροπολιτικού Δήμου Ρεθύμνου, Γιώργος Μαρινάκης, ο οποίος ωστόσο υπογράμμισε την ανάγκη ανάληψης πρωτοβουλιών και δράσεων που θα διασφαλίζουν το μόνιμο συμφέρον του Kρητικού παραγωγού.

 «Νομίζω ότι λείπει γενικά η στρατηγική και  η σωστη τακτικη  που μπορεί να δώσει υπεραξία στο ελαιόλαδο. Το ότι τελευταία  ανεβαίνει η τιμή του και έχει ήδη φθάσει σε επίπεδα άνω των 4€ στην Κρήτη, οφείλεται βασικά στο ότι η παραγωγή στην Ιταλία και στην Ισπανία ήτανε πολύ πεσμένη πέρυσι, ενώ κάποιες πληροφορίες λένε ότι ούτε και φέτος αναμένεται να είναι αρκετα καλύτερη. Η εξέλιξη αυτή βοηθάει πολύ την τιμή του δικού μας λαδιού, καθώς όταν ένα αγαθό τόσο υψηλής διατροφικής αξίας έχει έλλειψη, είναι φανερό ότι η ζήτηση του είναι μεγαλύτερη και  δημιουργεί αύξηση των τιμών» είπε χαρακτηριστικά.
Ο κ. Μαρινάκης σε σχετικές δηλώσεις του έκανε ιδιαίτερη αναφορά στην ανάγκη χάραξης μιας ενιαίας στρατηγικής πολιτικής για το λάδι, έτσι ώστε να επωφελούνται οι Κρητικοί παραγωγοί και να αποκτήσει την υπεραξία που του αξίζει το προϊόν της Κρητικής γης, που έχει χαρακτηριστεί ως το χρυσάφι του νησιού. Ο ίδιος σημείωσε ότι η χύμα διάθεση του ελαιολάδου με πρακτικές παραεμπορίου, ζημιώνει εν  τέλει σημαντικά τους παραγωγούς, ενώ, εάν γίνει με δημοπρασίες οι τιμές φθάνουν σε υψηλότερα επίπεδα.
Φέτος μερικοι Συνεταιρισμοί στην Κρήτη, με παροτρυνση και του ΣΕΔΗΚ, ακολουθούν την μέθοδο της δημοπράτησης για την διάθεση του ελαιολάδου επιτυγχανοντας υψηλές τιμές οι οποιες συμπαρασυρουν αναγκαστικα και τις τιμες των αλλων Συνεταιρικων και Ιδιωτικων Ελαιουργειων και Επιχειρησεων εμπορίας.
Γι’αυτό ο ΣΕΔΗΚ, σύμφωνα με τον Γιώργο Μαρινάκη, θα οργανώσει φέτος διαγωνισμούς καλών πρακτικών για τη διάθεση του ελαιολάδου. Ειδικότερα, σε σχετικές δηλώσεις του, ο κ. Μαρινάκης είπε: «Αυτό που εμείς σαν ΣΕΔΗΚ προσπαθούμε να πούμε τόσα χρόνια είναι ότι πρέπει να αλλάξει ριζικά η πολιτική στο λάδι. Ένας τρόπος για να αλλάξει η τιμή στους παραγωγούς είναι να μη γίνεται η πώληση λαδιού μεμονωμενα απο καθε παραγωγό όπως γίνεται τώρα, χύμα ή με άλλες παραεμπορικές πραξεις, αλλά να γίνεται με δημοπρασίες.

Ο Συνεταιρισμός Ζάκρου που πέτυχε την υψηλότερη τιμή φέτος στην Κρήτη (4,05 €/κ), ειναι απο εκεινους  που  διαθετουν με  δημοπράτησεις κατα διαστηματα ολο το ελαιολαδο της περιοδου και στο τελος κανουν εκκαθαριση με βαση την μεση τιμη που επιτεύχθηκε. Ειναι απο τις πλεον σωστες πρακτικές που πρεπει να μιμηθουν και αλλοι Συν/σμοι  
Ως ΣΕΔΗΚ προκειμενου να προωθησουμε τις πρακτικές αυτες, έχουμε σκοπό να οργανώσουμε έναν διαγωνισμό καλών πρακτικών διάθεσης του προϊόντος με στοχο την επίτευξη καλύτερων τιμών για τους παραγωγούς.

 Για την οργανωση αυτη θελουμε να  ακούσουμε τις προτασεις  όλων οσοι έχουν να προτείνουν κάτι σχετικο.  Ομως προκαταβολικά επισημαίνουμε  ότι,  ο ασφαλέστερος τρόπος διαθεσης είναι η δημοπράτηση μεγάλων ποσοτήτων. Όταν αυτό γίνει από πολλους και ιδιως τους  Συν/σμους, θα δείτε ότι ο παραγωγός θα παίρνει περισσότερα χρήματα στα χέρια του. Χαιρόμαστε που ήδη  μερικοι  συνεταιρισμοί έχουν ακούσει τις παροτρύνσεις του ΣΕΔΗΚ και ήδη βλέπουν τη διαφορά.

Βεβαια οι τιμές έχουν να κάνουν και με την επιβάρυνση του ΦΠΑ. Οι ποσότητες που διακινούνται εντός χωρας επιβαρύνονται με ΦΠΑ  ενώ αυτές που βγαίνουν έξω δεν επιβαρύνονται. Όλα αυτά έχουν τον απόηχό τους και στην τελική διαμορφούμενη τιμή.

Ωστόσο  για να καταφέρουμε να δώσουμε την πραγματική του αξία σε αυτό τον θησαυρό που έχουμε στα χέρια μας  πρέπει να δούμε πώς οι ίδιοι οι Συνεταιρισμοί μέσα από συνεργασίες μπορουν να διαθετουν το ελαιολαδο τους τυποποιημενο με συμμετοχή στην διαδικασια των  παραγωγών ωστε να διακαιουνται μετα συμμετοχή και στην υπεραξια.   Ομως  σήμερα βλέπουμε οτι το πλειστο των παραγωγών διαθετει χυμα το προιον και   αποδεσμευεται τελειως απο αυτο,  έτσι είτε αυτό πωλείται ακριβά στην Ευρώπη είτε όχι, εκείνοι δεν μπορούν  να επωφεληθούν  τίποτε».