Οπωσδήποτε οι τελευταίες εξελίξεις, προκαλούν γενικότερους προβληματισμούς και ερωτηματικά για τις ανωμαλίες και «διαταραχές» - όπως τις ονομάζει η ΕΕ- που μπορεί να προκαλέσουν οι διακυμάνσεις της τεράστιας Ισπανικής παράγωγης στην παγκόσμια αγορά ελαιολαδου.

Είναι φανερό ότι η Ισπανική παράγωγη, που αντιπροσωπεύει σχεδόν το 40% της παγκόσμιας και το 55% της Ευρωπαϊκής έχοντας επεκταθεί σε περιοχές με σχετικά ακραίες για την Ελια κλιματικές συνθήκες, είναι φυσικό να παρουσιάζει τεράστιες διακυμάνσεις. Αυτό έχει συμβεί τα δυο περασμένα χρόνια όποτε από την υπερπαραγωγή του 1,8 εκ, τόνους το 2013/4 έπεσε στο 0,8 εκατ τόνους το 2014/5 προκαλώντας πράγματι ισχυρές αναταράξεις στην παγκόσμια αγορά και σε ότι αφορα τις εμπορικές συμφωνίες και σε ότι αφορα τις τιμές παραγωγού και καταναλωτή.

Το γεγονός ασφαλώς θα πρεπει να απασχολήσει την ΕΕ, η οποια αν θέλει πράγματι κάποια σταθερότητα στην αγορά θα πρεπει να μελετήσει την δημιουργία ρυθμιστικών αποθεμάτων τα οποια να διαθέτει ανάλογα με τις διακυμάνσεις της Ευρωπαϊκής παραγωγής.

Το σύστημα της ιδιωτικής αποθεματοποίησης σε περιόδους υπερπαραγωγής αποδείχτηκε γραφειοκρατικό και αναποτελεσματικό, ενώ το άνομα αδασμολόγητων εισαγωγών απο τρίτες χώρες σε περιόδους μειωμένης παραγωγής είναι ατελέσφορο αφού και αυτές αναπροσαρμόζουν ταχύτατα τις τιμές τους με εκείνες της ΕΕ