Ανάγκη για μόνιμη και ριζική λύση.
Γράφει ο Ν.Μιχελάκης*
Οι δολωματικοί ψεκασμοί για τον Δάκο και φέτος, μετά απο πολλά, γνωστά πια και επαναλαμβανόμενα προβλήματα, χάρη στις τολμηρές υπερβατικές πρωτοβουλίες ορισμένων Δήμων, άρχισαν με επικίνδυνα μεγάλη καθυστέρηση στα τέλη Ιουλίου αντί για τις αρχές Ιουνίου!
Ωστόσο ο καιρός φέτος δεν φαίνεται να μας κάνει την χάρη, να αναλάβει αυτός την Δακοκτονία. Οι δακοσυλλήψεις στις παγίδες σε πολλές περιοχές είναι αρκετά αυξημένες, ενώ και οι δακοπροσβολές, σύμφωνα με πολλούς παραγωγούς, έχουν αρχισει να εμφανίζονται.
Έτσι, ο Δάκος ως άλλος Αννίβας, βρίσκεται πλέον προ των πυλών έτοιμος αλώσει την νέα σοδειά. Και το ελαιόλαδο, το ισχυρότερο νόμισμα της Κρήτης, που έπαιξε σημαντικό ρόλο για την επιβίωση του νησιού στην Κατοχή αλλά ως φαίνεται μπορεί να έχει κομβικό ρόλο και στην τρέχουσα κρίση, τίθεται πλέον σε σοβαρό κίνδυνο.
Και αυτό που χρειάζεται κάτω από τις κρίσιμες αυτές περιστάσεις να πράξουν οι τοπικοί παράγοντες είναι να ενεργήσουν όπως και οι στρατηγοί της αρχαίας Ρώμης όταν αντιλήφτηκαν ότι ο Αννίβας βρισκόταν προ των πυλών της. Σταμάτησαν τις μεταξύ τους διαφωνίες και αντεγκλήσεις και αντεπιτέθηκαν στην Καρχηδόνα, αναγκάζοντας τον Αννίβα να αποχωρήσει.
Και η αντεπίθεση της Κρήτης ασφαλώς θα πρέπει να επικεντρωθεί στον σχεδιασμό μιας ριζικής αναδιοργάνωσης της Δακοκτονίας η οποια θα πρεπει να βασιστεί στα δικά της μέσα και τις δικές της δυνατότητες.
Οι υπηρεσίες του Αγροτικού Υπουργείου, τα τελευταία χρόνια απέδειξαν ότι είναι ικανές μόνο στο να δημιουργούν καταστροφικά πλήγματα στον αγροτικό τομέα της Κρήτης. Αφού παράπεμψαν στις καλένδες τις φοβερές ζημιές ύψους 150 εκ ευρώ από τον καύσωνα του 2013 και αφού χωρίς δισταγμό μετάφεραν τις ενισχύσεις των ελαιοπαραγωγών της Κρήτης με την νέα ΚΑΠ σε άλλες περιοχές, δεν είναι παράξενο που δεν δείχνουν να ιδρώνουν για την… Δακοκτονία!
Επομένως αναγκαίο είναι να εξασφαλιστούν πόροι τοπικά που θα επιτρέψουν την απαλλαγή από την γραφειοκρατία και την υπεχρηματοδοτήσω.
Η εισφορα του 2% της Δακοκτονίας που πληρώνουν οι ελαιοπαραγωγοί, αν εισπραχτεί και καταβληθεί σωστά μπορεί με μια μέση παραγωγή 100 χιλ. τόνων το χρόνο να συγκεντρώσει ένα πόσο περιπου 6 εκατ. ευρω όσο περιπου με το σύνολο των δαπανών των εργασιών εφαρμογής της Δακοκτονίας.
Παράλληλα άλλοι πόροι μπορούν να αναζητηθούν από διάφορα προγράμματα, στα πλαίσια της ΚΑΠ, του ΕΣΠΑ αλλά και των προγραμμάτων Ελαιουργικών Φορέων με σοβαρές και τεκμηριωμένες προτάσεις.
Επομένως η λύση που διαφαίνεται είναι η περιφερειοποίηση της εφαρμογής της Δακοκτονίας με πλήρη αποκέντρωση δαπανών και πόρων, πράγμα που μπορεί να γίνει με μια καλά τεκμηριωμενη Μελέτη την οποια πρεπει να αναλάβει η Περιφέρεια.
Το Υπουργείο, ας κρατήσει προς το παρόν, αφού μάλιστα φαίνεται να του αρέσει, την προμήθεια των Φαρμάκων.
*Ο Δρ. Νίκος Μιχελάκης, είναι Επιστ. Σύμβουλος του ΣΕΔΗΚ και πρώην Δ/ντης του Ινστιτούτου Ελιάς Χανίων. Τα άρθρα του εκφράζουν προσωπικές απόψεις και δεν απηχούν κατά ανάγκη τις απόψεις του ΣΕΔΗΚ και μπορούν να αναδημοσιευτούν μόνο μετά από άδεια του ίδιου. Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
