Γράφει ο Ν. Μιχελάκης*

Η Επαγγελματική Οργάνωση Ελαιολάδου Ισπανίας, συμφωνα με δημοσιεύματα Ισπανικών ΜΜΕ, άρχισε μια διαφημιστική καμπάνια διαρκείας που στοχεύει στο να υπενθυμίσει σε καταναλωτές και εστιάτορες ότι, όλα τα μπαρ και τα εστιατόρια είναι υποχρεωμένα να σερβίρουν το ελαιόλαδο σε συσκευασίες επώνυμες (με ετικέτες) μιας μόνο χρήσης.

Η όλη καμπάνια βασίστηκε σε τρεις γνωστούς «διαμορφωτές » της κοινής γνώμης, τον κωμικό Mikel Iturriaga, τον σεφ Diego Guerrero και την ηθοποιό Rossy de Palma και την χρήση της λέξης" Peeerdona» που είναι βαθειά ριζωμένη στην κοινωνία της Ισπανίας. Και οι τρεις αστέρες πρωταγωνιστούν σε δύο χωριστές διαφημίσεις που τονίζουν τις αρετές του έξτρα παρθένου ελαιολάδου κατά ένα εξαιρετικά σοβαρό και συγχρόνως αστείο τρόπο.

Η εκστρατεία αυτή σύμφωνα με δηλώσεις των οργανωτών αποτελει προσπάθεια της Διεπαγγελματικής Ελαιολάδου Ισπανίας να αναπληρώσει την έλλειψη πληροφόρησης που διαπιστώθηκε σχετικά με την ύπαρξη και εφαρμογή του μέτρου, ιδίως μεταξύ των καταναλωτών. Από μια έρευνα που πραγματοποιήθηκε τρία έτη μετά την έναρξη ισχύος του βασιλικού διατάγματος 895/2013, διαπιστώθηκε ότι το 86,2% των καταναλωτών και το 55% των επαγγελματιών του Τουρισμού δεν γνώριζαν το περιεχόμενο του μέτρου.

Σχετικά με την εκστρατεία, ο πρόεδρος της Διεπαγγελματικής ελαιόλαδου Ισπανίας Pedro Barato, δήλωσε ότι «θέλουμε σε ένα χρόνο από τώρα, το Δεκέμβριο 2017, τα λαδομπούκαλα να αποτελούν μονό μια αόριστη ανάμνηση στο μυαλό των καταναλωτών μας. Τότε δεν θα χρειάζεται πια να λέμε στον σερβιτόρο «Peeerdona; ».

Στην Ελλάδα ακόμα σκεπτόμαστε την νομοθέτηση του μέτρου

Υπόψη ότι το μέτρο της υποχρεωτικής χρήσης επώνυμων φιαλών μιας χρήσης, που έχει ήδη νομοθετηθεί σε όλα τα ελαιοπαραγωγά κράτη της ΕΕ, Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία ακόμη και την Κύπρο, στην Ελλάδα, δυστυχώς, ακόμα δεν νομοθετήθηκε. Κι αυτό παρά το ότι έχει ζητηθεί επανειλημμένα από διάφορους φορείς όπως ο ΣΕΔΗΚ ο όποιος με πρόσφατο υπόμνημα του (ΕΛΑΙΟΝΕΑ 6-3-17 www.sedik.gr) επανέρχεται στο θέμα, τονιζοντας ότι, ενώ δεν έχει δημοσιονομικό κόστος μπορεί να έχει πολλαπλά ωφέλη κυρίως για τον τουρισμό και λιγότερο για το ελαιόλαδο. Κι αυτό γιατί, όπως ειναι φανερό, οι επιχειρήσεις εστίασης είναι εκείνες που θα ωφεληθούν περισσότερο ανεβάζοντας το κύρος του τραπεζιού τους και την ποιότητα και υγιεινότατα των φαγητών τους, ενώ παραλληλα και από οικονομικής πλευράς μπορούν να ωφεληθούν, χρεώνοντας το συσκευασμένο ελαιόλαδο, όπως κάνουν με το νερό, το κρασί και τα άλλα ποτά που προσφέρουν.

Βέβαια, κάποιες ταβέρνες στην Κρήτη άρχισαν να προσφέρουν νωπό ελαιόλαδο σε καλαίσθητες φιάλες μιας χρήσης οι οποίες παράγονται από κάποιες τοπικές επιχειρήσεις τυποποίησης και διατοθενται προς 1,7€ ανά φιάλη των 250ml και 1,5€ ανά φιάλη των 100ml.

Ωστόσο, άλλες ταβέρνες, σε τουριστικές περιοχές της Κρήτης, άρχισαν να σερβίρουν νωπό ελαιόλαδο σε επώνυμες, αλλά ξαναγεμιζόμενες συσκευασίες και μάλιστα χωρίς να τις χρεώνουν χωριστά. Όμως, κακώς, τις συσκευασιες αυτές τις προσφέρουν ανοιγμένες από την μια παρέα στην άλλη, πράγμα που δεν είναι ούτε υγιεινά, ούτε αισθητικά σωστό ενώ παράλληλα ζημιώνει και τις επιχειρήσεις που φέρουν οι ετικέτες τους.

 

*Ο  Νίκος Μιχελάκης είναι Δρ. Γεωπόνος, πρώην Δ/ντης του Ινστιτούτου Ελιάς Χανίων και Επιστ. Σύμβουλος του ΣΕΔΗΚ. Τα κείμενα των άρθρων του εκφράζουν προσωπικές του απόψεις και δεν απηχούν κατά ανάγκη τις απόψεις του ΣΕΔΗΚ. Μπορούν να αναδημοσιευτούν μόνο μετά απο άδεια του ίδιου. (Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.)