’ 

Περίεργη κινδυνολογία για πτώση των Τιμών

Μεγαλύτερος κίνδυνος από την οικονομική αδυναμία των παραγωγών παρά την από την υψηλή παραγωγή

Κλίμα ψυχολογίας για πτώση των τιμών αρχίζει να διαχέεται’  τελευταία από διάφορα δημοσιεύματα που στηριζόμενα σε’  μη κατονομαζόμενες πηγές η σε’  αβασάνιστες δηλώσεις διαφόρων παραγόντων, αναφέρονται σε’  δήθεν πολύ υψηλή παραγωγή της Ισπανίας, αδυναμία εμπόρων και ελαιοτριβείων για αγορά ελαιολάδου,’ ’  τάσεις μείωσης’  των τιμών τυποποιημένου στην’  ελληνική κατανάλωση κ.α. που όμως δεν φαίνεται να ευσταθούν.

Έτσι η’  παραγωγή της Ισπανίας’  αβασάνιστα παρουσιάζεται συνεχώς υπερδιογκωμένη και μάλιστα πρόσφατα αναφέρθηκε και μέχρι και 1.800χ.τ.’  για την ερχόμενη χρονιά. Κι αυτό παρά το ότι οι εκτιμήσεις του’  ’ Διεθνούς Συμβουλίου Ελαιολάδου (ΔΣΕ) που πριν μήνες την ανάφεραν’  1.400 χιλ. τόνους’  στην συνέχεια αναθεωρούνται κάτω από την πίεση των πιο ρεαλιστικών εκτιμήσεων των Αγροτικών Οργανώσεων της Ισπανίας, την κατέβασαν σε 1.260 χ.τ.’  και πρόσφατα σε’  μόνο 1.200χ.τ.!’ ’ 

 

Η άμεση καταβολή των επιδοτήσεων μπορεί να βοηθήσει, λειτουργώντας όμως σαν απλό «παυσίπονο»! Πραγματική θεραπεία, μπορεί να επιτευχθεί μόνο με ’ την ’ συγκέντρωση της προσφοράς και την μετάβαση στην τυποποίηση!

Απο την άλλη πλευρά διάφορες πληροφορίες ’ ’ ότι φέτος οι προχρηματοδοτήσεις από Ιταλία για αγορά ελαιολάδου αλλά και’  οι δανειοδοτήσεις από Ελληνικές Τράπεζες σε οργανώσεις και επιχειρήσεις είναι δύσκολες, δημιουργούν προφανώς ένα φοβικό κλίμα’  που προετοιμάζει τους παραγωγούς να ενδώσουν σε χαμηλές τιμές. Όμως οι περιπτώσεις οργανώσεων και επιχειρήσεων που συναντούν’  δυσκολίες’  χρηματοδότησης, αφού μάλιστα δεν κατονομάζονται, φαίνεται ότι δεν αποτελούν τον κανόνα αλλά τις εξαιρέσεις. Γιατί,’  όπως όλοι γνωρίζουν, οι πλείστοι των Εμπόρων και Ελαιοτριβείων ’ στην Κρήτη, ενεργούν σαν μεσίτες και πληρώνουν τους παραγωγούς αφού πληρωθούν οι ίδιοι ’ το λάδι που στέλνουν ’ στην Ιταλία. Επομένως δεν έχουν ανάγκη χρηματοδότησης.

 

Το όλο κλίμα συμπληρώνεται από διάφορες εικοτολογίες’  όπως το ότι η πτώση των τιμών στην ελληνική λιανική αγορά (σούπερ μάρκετς) αποτελει ένδειξη ότι οι μεγάλες Βιομηχανίες’  τυποποποίησης, που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα,’  προτίθενται να κατεβάσουν και τις τιμές παραγωγού. Οπωσδήποτε όμως και η συλλογιστική αυτή’  δεν ευσταθεί, γιατί είναι γνωστό ότι οι Επιχειρήσεις αυτές όπως και οι άλλες ανάλογες τους στο εξωτερικό, ουδόλως συσχετίζουν τις τιμές που’  πωλούν στην λιανική με τις τιμές που’  αγοράζουν από τους παραγωγούς. Πάντα προσπαθούν να πωλούν όσο ακριβότερα μπορούν’  και να αγοράζουν όσο γίνεται φθηνότερα!’  Και η πτώση των τιμών στην κατανάλωση σχετίζεται αποκλειστικά με την δεδομένη οικονομική αδυναμία των καταναλωτών λόγω της κρίσης.

Μετά από όλα αυτά είναι φανερό ότι’  κίνδυνοι που υπάρχουν’  φέτος για τις τιμές προέρχονται ’ περισσότερο από την οικονομική δυσπραγία των μικρών παραγωγών λόγω της κρίσης και την αδυναμία τους να αντισταθούν στις πιέσεις του εμπορίου, παρά το ύψους της διεθνούς παραγωγής η οποία εκτιμάται μεγάλη αλλά όχι υπερβολικά όπως την παρουσιάζουν.

Επομένως η άμεση καταβολή των επιδοτήσεων αποτελει και πάλι’  το’  μόνο’  μέτρο’  που μπορεί να βοηθήσει όμως, σαν απλό «παυσίπονο»! Μια πραγματική θεραπεία, όπως έχουμε ξαναγράψει,’  μπορεί να επιτευχθεί μόνο με ριζική’  αναδόμηση της εσωτερικής μας αγοράς με την συγκέντρωση της προσφοράς σε λίγες μεγάλες μονάδες και την μετάβαση στην τυποποίηση από Συν/σμους!