Η υποχρεωτική αναγραφή της χώρας προέλευσης του ελαιολάδου στις ετικέτες των μέσων συσκευασίας προωθείται στην Ιταλία με σχετικό Νομοθετικό Διάταγμα προκαλώντας περίεργα και πάντως χωρίς βάση σχόλια παραγόντων της Εμπορίας στην Ελλάδα οι οποίοι, διαβλέπουν από προοπτικές για το ελληνικό ελαιόλαδο μέχρι «παγίδες» των Ιταλών!
Ωστόσο τα πράγματα είναι τελείως διάφορα και πολύ απλά και καθαρά. Το σχετικό Νομοθετικό Διάταγμα για τις ετικέτες στην Ιταλία το προωθεί η “Unaprol†(Ένωση Ελαιοπαραγωγών Ιταλίας) δηλαδή η «Ελαιουργική Ιταλίας» η οποία από χρόνια πιστεύει ότι μια τέτοια ρύθμιση συμβάλλει στην διαφάνεια της αγοράς και ωφελεί τα συμφέροντα των Ιταλών παραγωγών!
Κι αυτό γιατί, όπως η “Unaprol†ισχυρίζεται, η Ιταλία παράγει πολύ καλά και γευστικά ελαιόλαδα τα οποία προτιμούν οι Ιταλοί αλλά ξένοι καταναλωτές. Μάλιστα, επισημαίνει ότι ο « Τουρισμός Ελαιόλαδου» που έχει αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια στην Ιταλία φθάνοντας σε 2 εκατ. επισκέψεις σε Ελαιοτριβεία, Αγροτουριστικές εγκαταστάσεις και Αγροκτήματα ανά έτος, αποτελεί ένα πόρο εισοδήματος για την Χώρα αλλά και μια νέα ευκαιρία για τους Ιταλούς ελαιοπαραγωγούς
Βέβαια ο ισχύων Καν. ΕΚ 1019/2002 που καθορίζει τις προδιαγραφές εμπορίας του τυποποιημένου ελαιόλαδου στο λιανικό εμπόριο (Σούπερ Μάρκετ) ορίζει ότι ο προσδιορισμός της περιοχής καταγωγής είναι δυνατός μονό για ελαιόλαδα Εξτρα παρθένα Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης (ΠΟΠ) ή Προστατευόμενης Γεωγραφικής Ένδειξης (ΠΓΕ), ενώ για τα υπόλοιπα προσδιορισμός της καταγωγής επιτρέπεται μονό με την ένδειξη της ονομασίας του Κράτους από το οποίο κατάγεται το προϊόν.
Επομένως αυτό που οι Ιταλοί επιδιώκουν είναι η αναγραφή της χώρας προέλευσης αντί να επιτρέπεται, δηλαδή να είναι προαιρετική, να γίνει για την χωρά τους υποχρεωτική!
Ο Πρόεδρος της Unaprol κ. Massimo Gargano κατά την παρουσίαση του σχεδίου για υποχρεωτική αναγραφή της προέλευσης στις ετικέτες δήλωσε ότι αυτό αποβλέπει στην διαφάνεια και στην ορθή πληροφόρηση των καταναλωτών και αποτελεί ενέργεια που ωφελεί όλο το φάσμα της Ιταλικής Ελαιοκομίας. Επί πλέον, ο κ. Massimo Gargano επισήμανε, ότι το Νομοσχέδιο αυτό μεταφέρει στην ΕΕ την αντίληψη της «υποχρεωτικής αναγραφής της προέλευσης» και της προσφέρει την ευκαιρία για βελτίωση των Κανονισμών σχετικά με την διαφάνεια της ετικέτας, ενώ ισχυροποιεί και την θέση της στις διαπραγματεύσεις του ΠΟΕ.
Πάντως με το άρθρο 2 του υπό ψήφιση σχεδίου, ορίζεται ότι είναι υποχρεωτική η αναγραφή στις ετικέτες της «Περιοχής του Κράτους Μέλους της ΕΕ ή της Τρίτης χώρας» όπου έγινε η παραγωγή του ελαιόκαρπου, πράγμα που σημαίνει ότι είναι δυνατή η αναγραφή π.χ. και της Κρήτης ως περιοχής!
Με τα αλλά άρθρα του σχεδίου ορίζονται οι λεπτομέρειες για τις αναγραφές σε περιπτώσεις που το ελαιόλαδο προέρχεται από ελαιόκαρπο που έχει παραχθεί σε περισσότερες από μια χώρες καθώς και ο τρόπος του ελέγχου κ.α.
Συμφέρει η ρύθμιση την Κρήτη;
Πάντως σε ότι αφορά την Ελλάδα και ιδιαίτερα την Κρήτη που έχει ένα πραγματικά υψηλό ποιοτικό επίπεδο η υποχρεωτική αναγραφή της προέλευσης μάλλον θετική θα αποβεί. Και καλό θα είναι και η Ελληνική Πολιτεία να αρχίσει να σκέπτεται μια ανάλογη με την Ιταλία ρύθμιση στην επικράτεια της, οπότε η ΕΕ μάλλον θα αναγκαστεί να γενικεύσει τον θεσμό με σχετικό Κανονισμό.
Είναι φανερό ότι η μάχη στις αγορές σήμερα δίδεται με την προβολή ονομάτων αλλά κερδίζεται με τις πραγματικές ποιότητες που αυτά αντιπροσωπεύουν. Και η Κρήτη στην ποιότητα σαφώς υπερτερεί! Απομένει να εδραιώσει και το όνομα. Και προς αυτή την κατεύθυνση ασφαλώς θα συμβάλλει η αναγνώριση ενός ΠΟΠ Κρήτη που προωθεί ο ΣΕΔΗΚ με τις Νομαρχίες και τον ΣΠΑΚΕ εάν επιτέλους το Υπουργείο ΑΑΤ κατανοήσει την στρατηγική σημασία του θέματος και προχωρήσει τον Φάκελο που σύντομα θα υποβληθεί.
